Feeds:
Berichten
Reacties

Archive for november, 2009

Schouwburg Tilburg


De afgelopen week zag ik twee opera’s. Faust uitgevoerd op 24 november in de Schouwburg van Tilburg en de wereldpremière van de opera Koning Willem II op vrijdag 27 november in de concertzaal. Onwillekeurig komt het in je op om die twee opera’s met elkaar vergelijken. Soms kan dat ook maar niet in het onderhavige geval. Behalve het tijdsverschil van de premières van beide werken waren de omstandigheden waarin werd geacteerd te verschillend. In tegenstelling tot de gewoonte kozen de beleidsmakers van Koning Willem II voor een optreden in de concertzaal. Er zou semi- scenisch worden gespeeld met het orkest, niet zoals gebruikelijk, in een orkestbak maar op het podium. Op zich heb ik daar geen moeite mee als men daarbij handig gebruik maakt van de mogelijkheden die een zaal biedt om te acteren. Het koor deed dat door zo nu en de omloop van de bovenetages te benutten. Omdat m.i. het contact tussen dirigent en protagonisten tekort schoot kwamen de beginkoren ondanks de tomeloze inzet van het koor onvoldoende uit de verf. Ik vernam dat dat een dag later gedeeltelijk was opgelost wat die voorstelling als geheel ten goede kwam. Wat te zeggen van de muziek. De opera kent zeker enkele mooie melodieën en krachtige recitatieven. Jammer dat Steven van Gils koning Willem II met een wat kleine stem neerzette. De vorst ontbeerde door dit euvel aan koninklijk gezag. De stemmen van Hadewijch Voorn als Anna Paulowna en Arnout Lems als de intieme vriend Frederik van Apeldoorn waren de revelaties van de uitvoering. De overige rollen werden naar tevredenheid bezet. Meer moeite had ik met het libretto van Frans Schaars. Een nevenintrige die over een juwelenroof gaat en de liefdesrelatie tussen Carlus van Helleooghen en Charlotte van Apeldoorn deden afbreuk aan de verhaallijn. Ook het taalgebruik was beroerd. Poëtische en wat platte teksten wisselden elkaar af. Van een consequent taalgebruik was geen sprake. De muziek van componist Ruud van Eeten was het aanhoren zeker waard. Voor het koor wel lastig om te zingen maar men sloeg er zich dapper doorheen. Ook orkestraal viel er te genieten. Alles bij elkaar ben ik blij dat ik dit werk heb gezien. En niet alleen omdat deze voorstelling in het teken stond van het 200 jarig bestaan van de stad Tilburg maar veeleer omdat de koren van Souvenir des Montagnards en Bel Canto Tilburg zich moedig hebben gewaagd aan een opera van deze eeuw.

Faust
Eerlijk is eerlijk, het meest genoten heb ik van Faust van Gounod. Niet eens zozeer omdat het een werk is uit de 19e eeuw waar ik vertrouwd mee ben in tegenstelling tot dat van Koning Willem II. De kwaliteit van de uitvoering door opera Zuid was van een zeer goed niveau. Jammer dat slechts 250 toeschouwers zich de moeite hadden getroost om naar de schouwburg te komen. Wie deze Faust uitvoering heeft gezien zal begrijpen dat dit werk na de première in 1859 furore maakte. Binnen korte tijd werden er toen zes verschillende producties opgevoerd met in totaal bijna 3000 voorstellingen. De kracht van het werk ligt meer in de melodieuze muziek dan in een diepe karaktertekening van de protagonisten
Er viel veel te genieten in de Tilburgse schouwburg van het door Goethe geproduceerde drama. De opera kent vele hoogstandjes zoals de juwelenaria, het soldatenkoor en de wals van de studenten in het eerste bedrijf. Er werd fraai gezongen door Stanley Jackson als Faust die goed gebruik maakte van zijn kopstem en die o.a. in zijn fraai gezongen aria ‘Salut demeure chaste et pure’ liet schitteren. Ook sopraan Anja van Engeland voldeed uitstekend in de rol van Marguérite. Méphistofeles stond op het podium als een krachtige figuur die iedereen in de val wilde laten lopen. Vreemd vond ik dat de rol van Siebel op de boventiteling werd onderkend als die van een meisje terwijl het in werkelijkheid gaat om een broekenrol van een jonge man die gezongen wordt door een lichte sopraan. Dat Faust gebruik maakte van een laptop om te ontdekken hoe mooi Marguérite is zal de moderne toeschouwer een zorg zijn. Toeschouwers die dat wellicht irritant vonden, werden in ieder geval geboeid door meeslepende muziek. Ik heb geen klacht gehoord!
Peter Année

Advertentie

Read Full Post »

Renée Flemming

In de Pathé bioscoop in Eindhoven zullen een aantal opera’s live getoond worden. The Metropolitan Opera van New York zendt de volgende opera’s naar de Pathétheaters. (Data onder voorbehoud)
19 december 2009: Les contes d’Hoffmann met Netrebko en Villazon.
16 januari 2010: Carmen met Elena Garanca en Roberto Alagna.
6 februari 2010: Simon Bocanegra met Pl.Domingo en James Morris.
27 maart 2010: Hamlet van Thomas met Natalie Dessay en J.Morris.
1 mei 2010: Armina van Rossini met Renée Flemming en Bruce Ford.
Kijk voor nadere informatie op de website van Pathé: http://www.pathe.nl

Read Full Post »

Koorrepetitie opera Koning Willem II


Keek je twee maanden lang tevergeefs op mijn weblog omdat er geen nieuw bericht op stond dan spijt me dat, want er gebeurde toch heel wat vermeldenswaardigs Waarom dan geen publicatie? Ik was immers niet geveld door de Mexicaanse griep of het slachtoffer van de Q- koorts. Neen, ik besteedde een groot deel van mijn tijd als aandachtig toeschouwer aan de opera’s La Juive van Helévy in Amsterdam, Wozzeck van Alban Berg en Madame Butterfly van Puccini in Antwerpen. Bovendien hield ik me intensief bezig met prachtige dvd’s van Kovanchina van Moussorgsky en Theodora van Händel. Ook was een avond goed besteed aan een filmdocumentaire over Michael Jackson, The king of the Pop. Wat een inzet van zangers en dansers en wat had Michael oog voor details tijdens de repetities. Je begrijpt, ik had dus weinig tijd.
Koning Willem II
Toch wil ik wel wat kwijt. Zaterdag 7 november 11.00 uur. Ik stap een onverwarmd lokaal binnen. Leden van de operaverenigingen Bel Canto en Souvenir des Montagnards repeteren de finale van het eerste bedrijf van de opera Koning Willem II. Ze hebben het koud en houden jassen aan en dassen om. De stem van regisseuse Miranda Lakerveld schalt zo nu en dan door de kille stenen ruimte. Ze instrueert en corrigeert tachtig koorzangers en negen solisten die de opera presenteren. Er zullen nog heel wat uurtjes worden gerepeteerd voordat men aan de generale toe is. Dan moet alles kloppen. Ik ben nieuwsgierig of het werk bij de Tilburgers aan zal slaan. De muziek van componist Ruud van Eeten die ik tijdens de repetitie hoorde doet vermoeden dat zij voldoende toegankelijk is. De koorleden bevestigden dat maar vertelden erbij dat de compositie voor hen lastig was om in te studeren.’Jan v.d.Meer: ‘Wij zijn belcanto opera’s gewend en dit is heel wat anders. Het is wel spannend.’ Frans Schaars schreef de tekst van het libretto. Centraal staat de vraag of koning Willem II de absolute macht prijs geeft in ruil voor een parlementaire democratie. En dan er is ook nog sprake van een juwelenroof.
De uitvoering vindt plaats in de concertzaal. Wel wat ongebruikelijk maar die ruimte biedt blijkbaar voldoende mogelijkheden om semiscenisch de opera voor het voetlicht te brengen. Een hoofdrol is weggelegd voor de tenor Steven van Gils. Een aardige bijkomstigheid is dat hij qua uiterlijk lijkt op koning Willem II. Sopraan Hadewijch Voorn is de echtgenote van de koning, een vrouw die bang was dat democratisering haar de troon zou kosten. Het Tilburgs Festival Orkest zorgt voor de begeleiding. Aan inzet zal het de protagonisten en de koorleden niet ontbreken. Dat was tijdens de repetitie meer dan merkbaar.
Kaarten voor alle voorstellingen zijn nog te bestellen. Speeldata: Donderdag 26, Vrijdag 27 en zaterdag 28 november om 20.30 uur en op zondag 29 november om 14.30 uur. Kaarten te bestellen via http://www.opera-koning-willem-2.nl

Read Full Post »

Rituele zelfdoding van Butterfly

Marie in Wozzeck


In de Vlaamse opera zag ik de afgelopen maanden de opera Wozzeck (1925) van Alban Berg en Madame Butterfly (1904) van Giacomo Puccini. Een Duits en een Italiaans werk dus. Beide ademen de muzikale sfeer uit van hun geboorteland. Het zijn aangrijpende muziekdrama’s met hoogtepunten van het muziektheater in de 20e eeuw. Berg paste de twaalftoonstechniek toe. Dat deed hij niet consequent want al naar gelang de dramatische ontwikkeling, wisselde hij atonale delen af met passages in een vrije tonaliteit verbonden met leidmotieven en een strak ordeningsschema. De uitvoering was prachtig. Wozzeck en zijn geliefde Marie en Butterfly vinden alle drie de dood. Wozzeck vermoordt Marie en verdrinkt zelf en Butterfly maakt een einde aan haar leven door een rituele zelfmoord wegens verlating en ontrouw van haar echtgenoot. Beide opera’s werden op aangrijpende wijze vertolkt. Niet in het minst door de twee vrouwelijke hoofdrolspeelsters. Noëmi debuteerde als Marie in Wozzeck en Karine Babajanyan uit Armenië speelde rol van Cio-Cio-San (Butterfly). Babajanyan deed dat al meer dan 100 keer in 10 verschillende producties. Beide opera’s gaan over vrouwen die de zelfkant van het leven ervaren. Butterfly is een volwaardige outcast. Puccini gunt zijn heldin slechts één moment van perfect geluk, haar huwelijksnacht met Pinkerton. Alban Berg toont een straatarme zeventienjarige vrouw met haar kind die er niet in slaagt om een zinvolle relatie aan te gaan. Zowel Puccini als Berg slaagt er in om de menselijke eenzaamheid prachtig te verklanken. Wilt u de opera zien dan kunt u terecht bij een DVD opname uit 1987 van de Weense Staatsopera onder leiding van Abbado met in de hoofdrol van Marie, Hildegard Behrens. In 1994 werd een productie van regisseur Patrice Chéraux in Berlijn op DVD opgenomen met o.a. in de hoofdrollen Waltraud Meier en Graham Clark. De muzikale leiding had Daniel Bairenboom
Wie Wozzeck, met in de hoofdrol de legendarische Anja Silja als Marie in zijn huiskamer wil beluisteren op cd kan terecht bij Decca. Dit label bracht een aantal jaren geleden een dubbel cd uit waarop ook de opera Erwartung van Schönberg is opgenomen. Van Madame Butterfly bestaan talrijke dvd opnamen. Opvallend is dat dit jaar EMI deze opera opnieuw maar nu op cd met succes uitbracht. De hoofdrollen daarin zijn ingevuld door Angela Gheorghiu en Jonas Kaufmann. Een aanrader voor mensen die kunnen luisteren zonder ondersteuning van videobeelden.

Read Full Post »

Opera La Juive

massascène in La Juive

In september zag ik de opera La Juive van de componist Halévy in het Muziektheater van Amsterdam. Eerder, in de jaren zestig zag ik in Bordeaux voor het laatst dit werk. Veel herinner ik me er niet meer van. Wel weet ik dat ik erg onder de indruk was van de Franse sterzangeres Janine Michau die de rol van Rachael zong. Deze sopraan trad op in vrijwel alle grote Franse theaters. Ze stierf op 18 oktober 1976 op 62 jarige leeftijd in Parijs. Voor mij was het een aangename verrassing dat de Nederlandse Opera La Juive, die maar zelden wordt gespeeld, op haar programma zette. De uitvoering was een coproductie met de Opera National de Paris. Of de sopraan Angeles Blancas Gulin de vergelijking met Micheau zou hebben kunnen doorstaan durf ik na zoveel jaren niet te beweren. Wel dat ze goed zong en acteerde en dat gold ook voor de andere protagonisten.
Zeker, La Juive (1835) is een opera die mij aanspreekt. Het is een ‘grande opera’ volgens de Franse traditie uit de jaren twintig van de 19e eeuw. Een ‘grande opera’ bestaat uit vijf bedrijven waarin ten minste een aansprekende massascène is opgenomen. Neem van me aan dat ik me gedurende meer dan vier uur geen moment verveelde. Anderen die ik later over deze productie sprak ook niet. Waar gaat dit gigantische werk over? Het is een pleidooi voor religieuze vrijheid en verdraagzaamheid in de traditie van Voltaire en Saint- Simon en een aanklacht tegen fanatisme en religieuze instituties. Halévey etaleert dit aan de hand van enkele schrijnende vormen van antisemitisme. De opera zit vol met intieme lyrische scènes zoals in de vierde akte Eléazars aria ‘Rachael, quand du Seigneur,’ voortreffelijk gezongen door de Britse tenor Dennis o’Neill (1951). De regie in Amsterdam was in handen van Pierre Audi. De muzikale leiding in die van Carlo Rizzi. Van deze Amsterdamse uitvoering bestaat nog(?) geen dvd opname. Wel is er een opname uit 2003 van de Weense Staatsopera onder leiding van Vjekoslav Sutej. De hoofdrollen worden bezet door Neil Shicoff als Eléazar en Krassimira Stoyanova als Rachael. De recensies van deze opname zijn over het algemeen lovend. De opera is in Amsterdam niet meer te zien maar wel op deze dvd. U krijgt er geen spijt van.

Read Full Post »