Feeds:
Berichten
Reacties

Archive for mei, 2010

Een buitenkansje

Op uitnodiging van Omroep Brabant zaten wij op donderdag 24 mei in de Schouwburg van Tilburg. Ons werd een productie door Opera Zuid van de opera Le nozze di Figaro voorgeschoteld. Het enige wat van ons werd verwacht was het beantwoorden van twee vragen voor de camera. Het onderwerp van twee minuten zou de volgende dag getoond worden aan de televisiekijkers van Omroep Brabant. Onze opdracht leek niet zo moeilijk. We zijn echte operaliefhebbers, hebben veel ervaring door het bijwonen van opera’s in binnen-en buitenland en zien ook veel dvd producties. Vergelijkingsmateriaal genoeg.  Wij gaven op de vraag hoeveel punten zou u de uitvoering willen geven ieder een acht. Inderdaad een hoog cijfer. Wanneer we recensies in de grote dagbladen nalezen is de kritiek heel divers en lang niet mals. Geen acht waard. Soms denk je dan, heb ik wel dezelfde voorstelling gezien? Het antwoord is noodzakelijker wijze neen omdat niet iedere journalist dezelfde voorstelling ziet. Toch heeft iedere operabezoeker de neiging om een recensie te lezen om te zien of het eigen oordeel overeenkomt met het gepubliceerde verslag. Bovendien speelt bij het oordeel over een uitvoering iemands kijk op de afzonderlijke kunstgebieden die bij een opera tot een eenheid worden samengevoegd, een rol. Muziekkenners weten dat geen enkele voorstelling hetzelfde is en kan zijn. Veel hangt er vanaf of men na de première nog de gelegenheid krijgt om de volgende uitvoeringen te perfectioneren en ook de vorm van de dag speelt een rol. Musici zijn nu eenmaal geen machines die iedere dag op hetzelfde niveau presteren.

Hoe dan ook, wij genoten van deze voorstelling. Waarom? Wij gaan in deze regels geen uitvoerige analyse geven. Ga zelf kijken en vorm uw eigen oordeel. Kijk op de website van Opera Zuid en u ziet dat er in het hele land nog voorstellingen worden gegeven. Geen analyse dus maar we spreken wel onze waardering uit voor de personenregie waar veel aandacht aan was besteed door vier samenwerkende jonge regisseurs. Wij waren van mening dat er niet alleen vocaal goed werd gepresteerd door de doorgaans jonge protagonisten, maar ook dat zij in deze Mozart opera de karakters van de personages geloofwaardig neerzetten. Niet gemakkelijk, want deze serieuze opera met zijn talrijke buffa momenten vraagt veel van de acteurs. Le nozze di Figaro is een opera die over de liefde gaat zoals die werd beleefd door de adel vóór de Franse revolutie. Het gaat vooral over een carrousel van relaties waarbij in deze uitvoering lichamelijk contact niet wordt geschuwd. Het gaat om buitenechtelijke relaties, puberaal gedrag en ware liefde. Het bood librettoschrijver Da Ponte voldoende ruimte een aantal ingewikkelde intriges te verwerken die voor menig toeschouwer niet altijd meteen te ontwarren zijn. Da Ponte ontleende zijn libretto aan het toneelstuk van Beaumarchais. Mozart componeerde daar prachtige muziek bij. We werden vergast op schitterende aria’s en ensembles die om uitstekende zangers vragen. Ze moeten met hun ziel en zaligheid zingen en met een goede techniek. Toen we huiswaarts togen spraken we met elkaar over de twee betoverende, verstilde aria’s ‘Porgi amor’ en ‘Dove sono’ van de ongelukkige gravin, die meermaals door haar echtgenoot wordt bedrogen. We neurieden na afloop van de voorstelling de aria’s van Figaro, Susanna en Cherubini die in 1686 naar het schijnt op straat werden gezongen. Deze partijen werden respectievelijk door de uitstekende bariton Martijn Sanders, de warme, heldere sopraan Kim Savelsbergh en de mezzo-sopraan Karin Strobos vertolkt. Er was nog een hele rij protagonisten, koorzangers en orkestleden. Hoe goed wij die vonden? Onze waardering voor hen zit verdisconteerd in die acht.

Opera Zuid verdient een compliment. Dit jaar bestaat dit kleine gezelschap twintig jaar. Het heeft alleen een directie en staf in dienst. Voor de operaproducties moeten alle zangers en orkest worden ingehuurd. Kostuums en rekwisieten worden door Opera Zuid zelf gemaakt. Per seizoen worden drie producties uitgevoerd. Men slaagt daar meestal uitstekend in. O ja, wij vergeten bijna nog door het enthousiasme voor het gebodene Omroep Brabant te bedanken voor een onverwacht uitje van formaat.

 Madeleine Schild en Peter Année

Advertentie

Read Full Post »

Juni operamaand in CineMec

CineMec BV, een bioscoop in Ede, gaat in juni 2010 een aantal opera’s herhalen die het afgelopen seizoen door de Metropolitan Opera via een satelliet werden doorgestraald naar een groot aantal bioscopen in Europa. Dat was een succes want volgens The Associated Press zijn de live HD producties van de Metropolitan door circa 2,2 miljoen mensen bezocht. Dat zijn er 400000 meer dan het jaar daarvoor.
Alle operaliefhebbers worden alsnog een kans geboden om op woensdagavonden om 19.00 uur en zondagmiddagen om 14.30 uur in de maand juni deze prachtige producties te zien in de bioscoop van CineMec. Adres bioscoop: Laan der Verenigde Naties 150 in Ede.
Op het programma staan Carmen 2 juni, Simon Bocanegra 6 juni, Turandot 9 juni, Tosca 13 juni, Armida 16 juni, Aida 20 juni, Les Contes d’Hoffmann 23 juni, Hamlet 27 juni en Der Rosenkavalier op 30 juni. Voor nadere informatie over solisten en het bestellen van kaarten. raadpleeg de website http://www.CineMec.nl

Read Full Post »

Mezzosopraan Giulietta Simionato overleden

Simionato en Callas

Ze is net geen 100 jaar geworden. Daarvoor overleed op 5 mei in Rome de 99 jarige mezzosopraan één week te vroeg. Net voordat ik het nieuwsbericht van haar overlijden in de krant las luisterde ik nog naar haar voordracht op een niet al te heldere geluidsopname. Het betrof een live uitzending van Anna Bolena uit 1957. Samen met Maria Callas, met wie ze zeer dikwijls optrad, hoorde ik hoe het tweetal op elkaar was ingezongen. Perfect! Samen werkten zij mee aan vele succesvolle opvoeringen van Norma van Bellini. Simionato zong niet alleen met Callas maar ook met Renate Tebaldi en veel andere operasterren in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Tot haar repertoire behoorden vooral Bellini, Rossini en Verdi rollen. Die kon ze goed aan dankzij haar acteertalent en haar kernachtig timbre en ruime hoogte. Ook rollen uit het Franse repertoire maakte ze zich eigen: Charlotte, Carmen en Dalila. In 1966 nam zij vrij plotseling afscheid van het podium in de Piccolo Scala als Servilia in La clemenzo di Tito. Op You Tube kunt u haar nu horen en zien zingen.

Read Full Post »

Metropolitan pronkt met Flemming als Armida

Flemming en Brownlee in Armida

De componisten Lully, Händel en Haydn, maakten gebruik van het gedicht La Gerusalemme liberato van de beroemde Italiaanse dichter Torquato Tasso (1544-1595). Ook Rossini (1792-1869). De poëet verhaalt in zijn gedicht over de strijd tussen de Christenen en de moslims aan het einde van de eerste kruistocht. Armida speelt daarbij een grote rol. Zij tracht als tovenares zoveel mogelijk kruisridders af te houden van de bevrijding van Jerusalem. Een probleem voor haar is dat zij verliefd wordt op Rinaldo, de bevelhebber van de kruisvaarders. Rossini en librettist Giovanni Schmidt hebben van dit gegeven een opera gemaakt. Rossini was daarvoor extra gemotiveerd. Hij componeerde het werk voor zijn toekomstige vrouw,de beroemde sopraan Isabella Cobran en bood zijn geliefde de kans om uit te blinken. Armida is in deze opera het belangrijkste personage. Ze staat voortdurend op het podium, moet soms twee octaven in een ademtocht overbruggen en daarbij ook nog acteren in een opera waarin zij de enige vrouwelijk hoofdrol vervult. De Metropolitan van New York straalde op zaterdag 1 mei dit werk door naar een aantal bioscopen in Europa. De Amerikaanse sopraan Renée Flemming was als Armida het uithangbord. Deze prachtig ogende vrouw vertelde tijdens een interview met haar collega, de zangeres Deborah Voigt, dat zij geen specialiste is in het zingen van belcanto. Ging het haar dan slecht af bij Rossini’s Armida? Zeker niet, hoewel ik vond dat zij voor de pauze in deze belcanto-opera niet overtuigend overkwam. Daarna was het zeker anders. Vooral in de slotfase liet ze horen dat zij over dramatische kracht beschikt en zien dat zij geloofwaardig kan acteren. Wellicht had het door critici gesignaleerde gebrek aan overtuigingskracht iets te maken met haar begrijpelijke terughoudendheid ten opzichte van haar liefdespartner Rinaldo die uit het vijandelijke kamp afkomstig was. De ster van de avond was de Afrikaans Amerikaanse tenor Lawrence Brownlee. Hij zong moeiteloos met een krachtige stem en met een prachtige klankkleur zijn noten. Aan tenoren was in dit werk geen gebrek. Armida bevat maar liefst zes tenorrollen. Het is een sterk staaltje van casting door de leiding van de MET. Zeker omdat dit beroemde operahuis geen zangers wil inzetten die niet op een hoog niveau kunnen presteren. Die tenoren deden het ook goed. Hun ensemblezang in de slotakte ontlokte bij de toeschouwers een enthousiast applaus. Opvallend was was dat de tenor Barry Banks een dubbelrol moest zingen vermoedelijk vanwege een afwezige tenor. Het ging hem uitstekend af om de personages Gernando en Carlo tot leven te brengen. Applaus was er ook voor het prachtig ballet. Van deze kunstvorm heb ik geen verstand maar op mij maakte het grote indruk door de afwisseling van de soms feeërieke en demonische sfeer.
De regie was in handen van Mary Zimmerman. Ze slaagde erin aardige, kleurrijke decors te laten bouwen. Tenslotte heb ik alleen maar waarderende woorden voor het huisorkest van de MET. Maestro Ricardo Frizza kan met zijn orkest en alle uitvoerenden terugkijken op een geslaagde avond. De bezoekers van bioscopen trouwens ook!

Read Full Post »