Mezzosopraan Giulietta Simionato overleden
07/05/2010 Door Peter Année
Ze is net geen 100 jaar geworden. Daarvoor overleed op 5 mei in Rome de 99 jarige mezzosopraan één week te vroeg. Net voordat ik het nieuwsbericht van haar overlijden in de krant las luisterde ik nog naar haar voordracht op een niet al te heldere geluidsopname. Het betrof een live uitzending van Anna Bolena uit 1957. Samen met Maria Callas, met wie ze zeer dikwijls optrad, hoorde ik hoe het tweetal op elkaar was ingezongen. Perfect! Samen werkten zij mee aan vele succesvolle opvoeringen van Norma van Bellini. Simionato zong niet alleen met Callas maar ook met Renate Tebaldi en veel andere operasterren in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Tot haar repertoire behoorden vooral Bellini, Rossini en Verdi rollen. Die kon ze goed aan dankzij haar acteertalent en haar kernachtig timbre en ruime hoogte. Ook rollen uit het Franse repertoire maakte ze zich eigen: Charlotte, Carmen en Dalila. In 1966 nam zij vrij plotseling afscheid van het podium in de Piccolo Scala als Servilia in La clemenzo di Tito. Op You Tube kunt u haar nu horen en zien zingen.
Voor Simionato-liefhebbers is er een mooie monografie van de hand van Jean-Jacques Hanine-Roussel: ‘Simionato. How Cinderella became a queen’, vertaald uit het Italiaans ‘Come Cenerentola divenne regina’, met veel mooie foto’s, een goede maar inmiddels wat de CD’s betreft onvolledige discografie, plus een tegen het achterplat bijgevoegde CD met een keuze uit haar beste werk.
Natuurlijk zijn er die prachtige duetten met Callas, waarbij je de stemontwikkeling van beiden over een aantal jaren kunt volgen: Il Trovatore (Mexico ’50); Aida (Mexico ’50 en Londen ’53); Norma (Mexico ’50, Milaan dec. ’55, Parijs ’65); Un Ballo in Maschera (Milaan ’57); Anna Bolena (Milaan ’57) en Medea (Milaan ’61).
Maar los daarvan zijn er aanzienlijk meer opnamen overgeleverd waaruit blijkt dat Simionato ook zonder La Callas kon schitteren, zoals in La Cenerentola, Carmen, Cavalleria rusticana, Aida, Mignon, Il Barbiere di Siviglia, La Forza del Destino, Les Troyens, La Favorita, Don Carlos en Il Trovatore.
En dan zijn er nog die twee prachtige VAI-DVD’s met zwat-wit opnamen van de Japanse televisie uit 1959 en 1960 van Cavalleria rusticana en Aida, waarbij ik gerust durf te beweren dat zij de voorstelling ‘draagt’.
Rust zacht, Giulietta, en veel dank voor wat je hebt nagelaten.