- bloemen voor de deelnemers
Vermoedelijk komt de titel van dit artikel u wat vreemd voor. Wat heeft de naam van een 48 jarige Russische zanger nu te maken met het internationaal vocalisten concours. Goed, ik leg het u straks uit. Het was lang geleden dat ik het Internationaal Vocalisten Concours bezocht. Op vrijdag 17 september besloot ik plotseling om een van de kwartfinales bij te wonen. Ik zag die dag twintig zangers en zangeressen die de jury ervan trachtten te overtuigen dat zij een plaats verdienden voor de halve finale. Iedereen was gemotiveerd. Ik maakte een puntenlijstje om dat later te kunnen vergelijken met de officiële uitslag. Die middag schreef ik veel zessen op en zo nu en dan en zeven. De deelnemers aan het concours waren aan elkaar gewaagd. In tegenstelling tot vorige wedstrijden kwamen zij nauwelijks voor de dag met Italiaans belcanto. Het aandeel van de barokmuziek was opvallend hoog. Twee keer zou ik die dag mijn oren extra spitsen. Allereerst bij het optreden van de laatste zangeres voor de middagpauze. Ze leek me een sterke persoonlijkheid. Ze had een flink postuur, kwam zelfverzekerd het podium op en had tot mijn verbazing gekozen voor een zeer lastige aria. Misschien zelfs een van de moeilijkste stukken uit de operaliteratuur: Grossmmächtige Prinzessin van Richard Strauss uit de opera Ariadne auf Naxos. Ik heb er van genoten. De omvang van haar stem, haar thrillers en coloraturen deden me op het puntje van mijn stoel zitten. Haar naam is er een om te onthouden: Miriam Deanesse Clark. Deze 30 jarige Duitse sopraan met een Engelse naam scoorde hoog. Bovendien was haar presentatie. in tegenstelling tot die van veel andere deelnemers, zeer sterk. Ze overtuigde vanaf de eerste tot de laatste noot en kwam volstrekt geloofwaardig over. Toen ik haar na haar optreden ontmoette kon ik niet geloven dat ik dezelfde vrouw tegenover me had. Ik complimenteerde haar met haar prestatie waarop zij bescheiden, ja zelfs enigszins verlegen reageerde.
De avond- beviel me beter dan de middagsessie. Waren in de middag de dames in de meerderheid,’s avonds lieten de mannen zien waar ze toe in staat waren. En dat was heel wat. Onthoud de namen van de Koreaanse tenor Q-Won Han en de bariton Oleksandr Pushniak uit de Oekraïne. Het tweede hoogtepunt van de dag voor mij kwam van de Koreaanse bariton Huynbong Choi. Hij had Brahms en Goirdano op zijn programma staan en als enige Verdi. Zijn Verdi-keus betrof ‘O Carlo ascolta…Io morro’ uit de opera Don Carlos. Het is de scène waarin de neergeschoten Rodrigo afscheid neemt van zijn vriend Carlos. Stervend deelt hij Carlos bovendien mee dat Elizabeth, waarvan Carlos houdt, hem voor een laatste afscheid die avond verwacht in het klooster St.Justo. Het betreft een prachtige aangrijpende en dramatische aria. Men moet van goede huize komen om deze aria zingend en acterend tot een goed einde te brengen. Huynbong wist met zijn brede bariton mij enkele minuten tot diepe ontroering te brengen. Bovendien slaagde hij er in bij mij een waardevolle ervaring uit 1989 weer tot leven te brengen. In dat jaar was de nu beroemde Russische bariton Dimitri Hvorostovsky uitgeroepen tot winnaar van de Cardiff Singer of the World competition. Enige dagen later zong hij in Tilburg en in Utrecht dezelfde Verdi aria als Huynbong. Hij werd begeleid door het Nederlands studentenorkest. In Nederland kende men Hvorostovsky nog niet zodat de zaal van de Stadschouwburg in Tilburg slechts voor driekwart was gevuld. Voor mij werd het een onvergetelijke avond. Maar ook voor het publiek dat genoot van de zangkunst van deze pas 27 jarige bariton. Ontroering en bewondering vochten bij mij om voorrang. De klank van zijn Russische heldere en donkere bariton vergeet ik nooit. Huynbong is natuurlijk nog niet zover als de Rus in 1989. maar je weet maar nooit…………..Het Internationalisten Vocalisten Concours kan een belangrijke stap zijn. Op 26 september wordt 48e editie van het IVC afgesloten met een finale die wordt begeleid door het Brabants orkest.
Operabeluisteren.nl 
Geef een reactie