Semiramide, belcanto hoogtepunt in de Vlaamse Opera

Rossini

De belcanto liefhebbers zijn deze maand in de Vlaamse opera aan hun trekken gekomen want op het programma stond de opera Semiramide. Een opera seria die Rossini schreef voordat hij van Italië naar Frankrijk verhuisde. De Italiaan schreef 39 opera’s. Met succes, want hij was in geheel Europa uitermate populair. Toch zou hij er al op zijn 37e jaar de brui aan geven. Voordat hij in 1823 naar Frankrijk vertrok schreef hij nog Semiramide. Een virtuoos werk waarin tal van primadonna’s schitterden. Denk aan Colibran, de eerste echtgenote van Rossini, de legendarische Malibran, Pasta, Grisi en Joan Suthertland. Ook in Antwerpen stonden uitstekende zangers op het podium. De Zweedse Ann Hallenberg was voor mij de ster van de avond. Zij zong de broekenrol van Arcase. Deze alt beschikt over een prachtige stem die zij naar believen kan kleuren. Ook haar wijze van acteren maakte diepe indruk. Zij was krijgsheer en gelijktijdig een verliefde jongeling die zijn moeder Semiramide tot bijna het einde van de opera beminde. En lastige rol die haar goed afging. Semiramide werd vertolkt door de Griekse coloratuursopraan Myrto Papatanasiu. Zij zong schijnbaar moeiteloos haar topnoten. Hoogtepunt van de voorstelling waren de duetten russen Arcase en Semiramide. Zij werden prachtig gezongen en herinnerden me aan een dvd opname waarin June Anderson en Marylin Horne deze samenzang voor hun rekening namen. In beide uitvoeringen was sprake van een totale versmelting van de stemmen van twee topzangeressen. De Oostenrijkse bariton Jozef Wagner die twee jaar geleden in de Vlaamse Opera al te horen was als Alfonso in Cosi fan tutte vulde de rol van Assur in. Hij is een Assyrische prins die aanspraak wil maken op de troon. Hij toonde in de laatste scènes dat belcanto goed samen kan gaan met dramatische kracht. Met zijn krachtige stem imponeerde hij zijn tegenstanders maar ook de toeschouwers in de zaal. Deze sprankelende opera werd gedirigeerd door niemand minder dan de Italiaanse dirigent Alberto Zedda. Deze oude rot in het vak is een Rossini specialist en artistiek directeur van het Rossini festival en van de Accademia Rossiniana in Pesaro. Hij oogstte met het door hem geleide Symfonisch orkest van de Vlaamse Opera terecht een stevig applaus. Regisseur Nigel Lowery creëerde de decors die verwezen naar het gebombardeerde paleis van Sadam Hoessein. Een goede vondst! Van de bedoeling van een aantal objecten op het podium snapte ik niet veel. Zo nu en dan werd een glittergordijn in beweging gezet om solisten af te zonderen van de andere protagonisten. Er waren kisten en blokken op het podium waarmee door het goedzingende koor overbodig werd gemanipuleerd. Maar wie daarover zeurt moet thuis blijven. Ik heb genoten van belcantozang die verder gaat dan zangacrobatiek. Het was een genot om te luisteren naar de gedoseerde muzikale versieringen: de loopjes en de trillers en de soms bij Rossini horende koortsachtige orkestklank. Waarachtig geen verloren avond.