Alfredo Catalani (1854-1893) schreef zeven opera’s. Zijn laatste was La Wally. Zo ver mij bekend de enige die nog op de affiches van operahuizen voorkomt. De Deutsche Oper am Rhein in Düsseldorf voerde het werk op 12 juni 2011 op nadat het in 1892 het levenslicht zag in de Scala van Milaan. Nog nooit had ik deze opera gezien. Een oordeel geven over deze uitvoering is daardoor extra lastig omdat iedere vergelijkingsmogelijkheid mij ontbreekt. Laat ik voorop stellen dat ik heb genoten van La Wally. Ondersteund door een goed spelend orkest zetten de prima protagonisten een productie op de planken. De harmonische rijkdom van de partituur was wellicht aan de Duitse invloed toe te schrijven. De opbouw van de scène zag er aantrekkelijk uit maar was niet zo functioneel. De toeschouwers zagen een dorpsplein met draaimolens waarvan de boerenbewoners van het dorp tijdens hun koorzang geen gebruik maakten. De laatste scènes leverden fraaie toneelbeelden op van bergen en vallende sneeuw die passen bij het ontstaan van een lawine en die aan het slot de dood betekende van de geliefden Wally en Hagenbach.
Bekend van deze opera is de aria ‘Ebben, ne andro lontano.’ Ik vermoed dat iedere operakenner deze aria al eens hoorde. ’s Morgens, voor mijn vertrek naar Düsseldorf, luisterde ik nog naar een cd met de vertolking van die aria door Angela Gheorghiu. In Düsseldorf zette de sopraan Morenike Fadayomi als de boerendochter Wally, deze aria met grote dramatische kracht en passie op de planken. Haar vertolking paste volkomen in deze veristische opera die bol stond van hartstocht. Vanzelfsprekend ging dit drama over de liefde. Wat verwacht je anders van een veristisch werk. Wally was verliefd op een zekere Hagenbach, vertolkt door de tenor Keith Olsen. Haar vader Stromminger (Sami Luttunen) koos voor een andere huwelijkskandidaat. Geller leek hem geschikter dan Hagenbach maar Wally zag dat anders. Zij trok haar consequenties en verliet haar dorp. Centraal in het libretto staat de kusscène die tot ernstige conflicten en geweld leidt tussen de beide liefdesrivalen en Wally en uiteindelijk tot de dood van Wally en haar geliefde Hagenbach waarvan ze hield. De bariton Boris Statsenko had een dijk van een stem. Zijn volume en donkere tembre kwamen goed van pas om een nog net niet al te agressieve, maar wel gepassioneerde Gellner voor het voetlicht te brengen. Zijn uitingen van verbitterde hartstocht in de twee grote solo’s in het eerste en tweede bedrijf waren indrukwekkend. De tenor Keith Olsen had een minder grote stem maar voldeed uitstekend omdat hij geloofaardig overkwam. De pas 27 jarige Roemeense zangeres Julia Elen Surdu zong zeer lichtvoetig haar broekenrol als Walter. Zij liet zien dat ze als coloratuurzangeres in de toekomst nog hoge ogen kan gooien. Haar broekenrol, toch veel voorkomend in een opera, is voor veel mensen moeilijk verteerbaar. De ster van de avond was de fantastisch zingende, acterende en passievolle sopraan Morenike Fadayomi. Ze overrompelde de zaal met haar krachtige dramatische sopraan. Ook zij onderging haar lot. Ze stortte net als haar geliefde de afgrond in ten gevolge van een lawine.
Klik (ctrl+klik) op de volgende code om een fragment te beluisteren uit de opera La Wally
Geef een reactie