Veel prijzen bij Internationaal Vocalisten Concours

winnares Nadine Koutcher

Zaterdagavond woonde ik de pianofinale bij van de tien zangers die zich hadden onderscheiden van 232 andere zangers tijdens de voorronden van het Internationaal Vocalisten Concours (IVC) in den Bosch. Het was zowel voor de finalisten als voor de toeschouwers geen gemakkelijke avond. Er werden maar liefst 30 stukken gezongen. Delen uit oratoria en liederen waarvan ik slechts zes composities kende. Waar de andere over gingen wist ik niet. Vermoedelijk gold dat ook voor veel toehoorders. Het zou spreekstalmeester Marco Bakker hebben gesierd wanneer hij ons had ingelicht over de inhoud van de liederen. Het muzikaal genoegen neemt immers toe wanneer je in de zang de inhoud van de liederen herkend. Nu vertelde Bakker alleen maar datgene wat iedereen vanaf zijn programmadocument ook kon lezen. Dat neemt niet weg dat ik genoten heb van mijn verblijf in het Theater aan de Parade. Ik hield zelf een puntenlijstje bij om te zien of mijn waarderingen enigszins overeen kwamen met die van de jury. Na afloop werden er diverse prijzen uitgedeeld waarvan de meeste in de beurs van het Nederlandse jonge talent Maria Fiselier verdwenen. Terecht vond ik. Een reportage van de orkestfinale op zondag zag ik pas op dinsdag. Algemeen winnares was de sopraan Nadine Koutcher. Deze zangeres had ik niet als winnaar getipt op basis van de liedpresentatie in de pianofinale. Haar prestatie in de orkestfinale kon ik niet verdisconteren in mijn cijfer. Niet belangrijk! Dat van de jury destemeer want de Wit-Russische zangeres nam na afloop wel meer dan 10.000 euro mee naar haar vaderland.
De Nederlandse tenor Peter Gijsbertsen hield de vaderlandse eer hoog. Zijn eerste prijs: 5000 euro voor de categorie ‘het lied‘ was ook een aardige duit. Jammer dat ik als operaliefhebber de triomf van Gulnara Shafigullina tijdens de grote finale met orkest niet persoonlijk meemaakte. Zij streek ook 5000 euro op voor de categorie ‘opera’ dankzij haar met veel bravoure en power gezongen aria’s van Verdi en Puccini. Een merkwaardige ervaring deed ik op zaterdagavond op met deze zangeres. De stukken van Rachmaninov die zij zong vertolkte zij goed zonder tot grote hoogte te stijgen. Toen ik een dag later de video-opname van dat optreden zag, kreeg ik een andere indruk van haar zangkunst. Ik vond haar beter acteren en mooier zingen. Was ik op zaterdagavond een ander toehoorder dan tijdens het beluisteren van de video-opname? Speelde mijn conditie daarin een rol? Of was mijn plaats op de 16e rij ontoereikend om de zangeres beter te horen dan voor de televisie? Ik weet dat de akoestiek in een theaterzaal niet overal hetzelfde is. Ik moet me daar toch wat beter bewust van worden. Waar een IVC al niet voor dient!