Fraai Italiaans belcanto bij L‘Elisir d’Amore in Pathé

 

Dulcamara brengt zijn drankjes aan de man

Op zondag 18 februari zagen circa 60 mensen in de Pathébioscoop van Tilburg de opera buffa L‘Elisir d’Amore van de componist Gaetano Donizetti (1797-1848). Het enthousiasme van de toeschouwers was groot. Terecht, want de uitvoering van de Metropolitan Opera in New York was sprankelend. De Met beschikte over een uitstekende cast waarin acteren en zang op een zeer hoog peil stonden.

De première van de opera was op 12 mei 1832 in Teatro della Conobbia in Milaan. Het verhaal gaat dat Donizetti binnen 14 dagen deze opera buffa componeerde en librettist Felice Romano zou het libretto in één week vertaald hebben vanuit de originele tekst ‘Le Philtre’ van Scribe.
Populair
Deze opera, de zesendertigste van Donizetti bleek een uiterst succesvol meesterwerk. De  componist zette voor deze plattelandsopera herkenbare personen uit het Italiaanse platteland neer zonder te vervallen tot de wat zoete Rossinistijl. Ook zijn de zanglijnen ontdaan van niet functionele versieringen.
L ‘Elisir d’Amore was lang Donizetti’s populairste opera door de bijna onafgebroken mooie melodieën. In deze romantische opera figureren slechts vier hoofdpersonages.

De cast
De rol van Nemorino werd uitstekend vertolkt door de tenor Matthew Polenzani. De Amerikaan was uitstekend op dreef en mag als een van de topzangers van de Met worden beschouwd. Hij heeft een zeer aangenaam geluid. Hij zingt moeiteloos en beheerst een pianissimo dat hij bij het aanhouden van een toon kan veranderen in een andere klankkleur. Polenzani speelde de rol van de smoorverliefde jongeling die maar geen vat kan krijgen op de voor hem begeerlijke Adina. Hij roept daarom de hulp in van de uiterst slimme welbespraakte kwakzalver Dulcamara, die voor iedere kwaal wel een wondermiddel weet. Deze wonderdokter oogstte met zijn rap-aria ‘ Udite, Udite o rustico,’ waarin een groot aantal woorden ritmisch worden geperst grote bewondering van de dorpsbewoners. Hij verkoopt hen en Nemorino prompt talloze flesjes gevuld met zijn wondermiddel. De Italiaanse buffa-bas-bariton Ildebrando d’ Arcangelo wist wel raad met zijn buffa rol.
Nemorino’s liefde is oprecht en diep. Door het elixir komt hij tot de conclusie dat hij zijn gevoelens moet uiten. Dat doet hij in de beroemde aria ‘Una fortiva lagrima‘ (een verstolen traan).

Nemorino moet het dus hebben van een liefdesdrank die vrouwen voor hem doet smelten, zo beloofde Dulcamara. Daar leek het ook wel op vooral toen bekend werd dat Nemorino een grote erfenis stond te wachten. De vrouwen hengelden collectief naar zijn aandacht. Alleen Adina wist nog van niks. Zij was verbaasd over het gedrag van Nemorino, want zij verwachtte dat hij haar afwijzing nog niet te boven was gekomen. Door jaloezie overmand besloot ze af te zien van de hulp van Dulcamara en op eigen initiatief een poging te doen om Nemorino te vemurwen haar tot zijn geliefde te maken. Dat lukte en daarmee raakte zij behalve Nemorino ook de gevoelige snaar van het publiek.
Gevoelige snaar

Sopraan Pretty Yende als Adina.

Voor dat laatste was de mooie 32 jarige Zuid-Afrikaanse coloratuur sopraan Pretty Yende vooral verantwoordelijk. Zij was voor mij een aangename verrassing. Ik had haar nog nooit gehoord. Ze zong met veel pit en warmte, zong haar topnoten met het grootste gemak en speelde koket en charmant de rol van een verliefde vrouw die dat in eerste instantie niet wilde laten merken. Spelbreker in dit liefdesverhaal is sergeant Belcore die tijdens een kortstondig verblijf in het dorp er bijna in slaagt om met Adina te trouwen. Bariton David Luciano zong en speelde de rol met veel humor. Het koor en het orkest van de Met deden het weer voortreffelijk. Dit keer onder leiding van de in Caracas geboren debuterende dirigent Domingo Hindoyan.

De productie van deze uitvoering van de Met was van Barlett Sher. De regie was uitstekend en aan de decors was rijkelijk veel aandacht besteed. Ik heb dan ook genoten van deze prima uitgevoerde komische opera.