Een hevige aanval op mijn gezondheid belette me om het afgelopen weekend naar de Pathé-bioscoop in Tilburg te gaan. Ik miste daardoor Donizetti’s opera La fille du régiment uitgevoerd door het gezelschap van de Metropolitan Opera van New York. Als ik de recensies moet geloven heb ik een voortreffelijke voorstelling gemist.
Zoals eens eerder, had ik operavriendin Jeanne Smulders in de bios zitten als ‘spion’ om me later te vertellen wat ze er van vond. Ze is geen ervaren journalist, maar een vrouw van 87 jaar die levenslang opera’s bezoekt en zangers bij de vleet kent. Zelfs een fysieke handicap houdt haar niet achter de geraniums. Ik hecht waarde aan haar oordeel en het blijkt dikwijls overeen te komen met het mijne. Natuurlijk kende zij evenals ik de uitvoering van La file du régiment met Natalie Dessay en Juan Diego Florez in de hoofdrollen. Beiden waren we destijds enthousiast over hun optreden. Er was toen sprake van goed acteerwerk, mooie zang, veel humor en een uitstekende rolbezetting.
Logisch dat we beiden nieuwsgierig waren naar de productie van Laurent Pelly die nu in de Met in New York wordt gespeeld. Ik ging niet, was te ziek. Jeanne wel. Inmiddels sprak ik haar.
Haar visie luidt: ‘Ik heb enorm genoten van de deze voorstelling. Naar schatting ook de 60 andere mensen in de bioscoopzaal. Alles klopte. De cast was goed gekozen, het orkest onder leiding van dirigent Enrique Mazola speelde de snelle nootjes feilloos en de decors en aankleding bevielen me uitstekend.
Ik weet dat deze voorstelling van Pelly in veel operahuizen is te zien. Zij is populair vooral omdat het de acteurs de mogelijkheid biedt om goed te acteren en hun zangkunsten te etaleren.
De Zuid-Afrikaanse sopraan Pretty Yende beviel me uitstekend. Ze zong haar coloraturen met het grootste gemak en de Mexicaanse tenor Javier Camarena deed niet voor haar onder. Iedereen was benieuwd of hij de negen hoge c ‘s zou kunnen zingen. Het werden er 10 want in strijd met de traditie in de opera wordt een aria zelden gebisseerd. Nu dus wel omdat het publiek dat afdwong. De oogst was groot: een enorm applaus. De rollen van de gravin von Krakenthorp, vertolkt door Kathleen Turner, en de markiezin von Berkenfeld, vertolkt door de excellente Amerikaanse mezzosopraan Stephanie Blythe, kwamen uitstekend uit de verf. De komische Italiaanse bas Maurizio Muraro bleek een uitstekende Sulpice.
Ik besef dat ik een topvoorstelling heb gezien waar ik nog wel eens aan zal terug denken.
Leuk ook dat ik mijn ervaring weer eens onder woorden kon brengen.’
Bedankt voor je medewerking, Jeanne!
Geef een reactie