De Walkürenrit
De voorlaatste voorstelling van het seizoen 2018-2019, gestraald vanuit de Metropolitan Opera in New York ten behoeve van honderdduizenden bioscoopbezoekers, de tweede opera uit de cyclus Der Ring des Nibelungen, was een groot succes. Ook al hadden slechts een dertigtal Tilburgers de moed opgebracht om het mooie paasweer te laten voor wat het was en zich te laven aan een van de meesterwerken van Richard Wagner (1813-1883).
De Encore op de tweede Paasdag was door de Pathé directie geannuleerd. Jammer voor sommigen die hoopten op een tweede kans.
Maar zij die er op de eerste paasdag wel waren kregen waar voor hun geld. In 2012 was deze productie van Robert Lepage vanuit de Metropolitan opera in New York al te zien geweest. Het is een heel bijzondere. De Canadees brengt een ‘High Tech Traditioneel’ toneelbeeld op het podium met een multifunctionele machine die uit 24 planken bestaat en die in staat is om binnen enkele seconden, met behulp van computers en videoapparatuur, een ander toneelbeeld te tonen. De acteurs gingen er prima mee om al hadden de Walküren tijdens de beroemde Walküren-rit toch de hulp van een aan elk van hen speciaal toegewezen man nodig om ongeschonden vanaf de planken naar beneden te glijden en hun bestemming te bereiken. Even tussendoor: wat zongen en acteerden die dames uitstekend. Dat gold trouwens voor de gehele cast met onze Eva Maria Westbroek in de rol van Sieglinde als uitblinker.
Eva Maria Westbroek
Sublieme zang van Eva Maria
Zij wisselde met haar sublieme zang de intieme momenten met die van de grotere gebaren perfect af en wist mij daardoor steeds te raken. Haar breed geschouderde tegenspeler, de Australische heldenbariton Stuart Skelton, vertolkte als Siegmund de door Wotan beoogde held die de ring moet terugveroveren. Hij vormde met de Nederlandse topzangeres een uitstekend liefdespaar dat een stoorzender kende: Hundung, een man met het gedrag van een barbaar met wie Sieglinde onder dwang was getrouwd. De bas en mimiek van de Oostenrijkse Günther Grossboiks spraken boekdelen.
Het paar Sieglinde en Siegmund heeft een incestueuze verhouding die door Fricka, de godin van het huwelijk en echtgenote van Wotan, niet kon worden getolereerd en die de mezzosopraan Jamie Barton, voormalig prijswinnares (in 2013) van het prestigieuze Concours Singer of the world in Cardiff, de kans gaf om de strijd aan te gaan met de 62-jarige Amerikaanse bas-bariton Greer
Wotan en echtgenote Fricka
Grimsley die een hele sterke Wotan op het podium zette. Niet alleen vertolkte hij zijn grote monoloog in de tweede acte op indrukkende wijze, maar ook zorgde hij met Christine Goerke als Brünnhilde voor een van de meest ontroerende momenten van deze Walküre toen zij beiden tijdens de finale afscheid van elkaar namen terwijl ze dat eigenlijk niet wilden. Wotan vond dat hij zijn ongehoorzame dochter moest straffen ondanks zijn liefde voor haar en zij was de mening toegedaan dat zij niet ongehoorzaam was maar geluisterd had naar de innerlijke wil van haar vader. De 50-jarige dramatische Amerikaanse sopraan was in dit fragment misschien wel op haar best. En wat een ontroerende muziek waarin de Zwitserse dirigent Philippe Jorden en het orkest van de Met uiteraard een hoofdrol speelden. Dat deden zij trouwens meer dan vier uren achtereen! Een voortreffelijke prestatie!
Operabeluisteren.nl 