De opening van het 128e operaseizoen in de Metropolitan in New York ging de talloze liefhebbers op de verschillende continenten niet ongemerkt voorbij. Een groot aantal bioscopen, waaronder de Pathé theaters, lieten de bezoekers genieten van een groots opgezette uitvoering van Anna Bolena. Een werk dat het levenslicht zag in 1830 in Milaan. Donizetti en zijn librettist Romani schilderden de laatste dagen van het leven van koningin Anna Boleyn die in 1539 geëxecuteerd werd wegens vermeend overspel. Of de weergave van de gebeurtenissen in de opera in een juist historisch perspectief zijn geplaatst weet ik niet precies. Historisch juist of niet, toen ik naar huis ging bleef mij het gruwelijke imago van de Hendrik VIII, koning van Engeland, achtervolgen. Anna Boleyn was zijn tweede vrouw van de zes die hij huwde. Het aantal minnaressen moet er een veelvoud van zijn geweest.
Het imposante decor bestaat uit een gebouw dat suggereert dat er een architect van faam aan te pas was gekomen. Groots en indrukwekkend! De kleding van de protagonisten zag er prachtig uit en was ontworpen door Jenny Tiramani. Zij schijnt een wereldautoriteit te zijn in het creëren van kleding die aan het hof werd gedragen in de 16e eeuw. De regie was in handen van David McVicar en het goed spelende orkest stond onder leiding van Marco Armiliato. Drie hoofdrollen werden ingevuld door evenzoveel Russen. Anna Netrebko moest de smaakmaakster van de seizoensopening zijn in de rol van Anna Bolena. Idar Abdrazokov speelde de verschrikkelijke Hendrik VIII die zijn vrouw en zijn minnares, de latere koningin Jane Seymour, steeds grof behandelde. Zijn muzikale voordracht deed vermoeden dat hij nog weinig echt belcanto zong, maar hij zette toch een geloofwaardige bruut neer die weinig respect toonde voor zijn vrouwen. De rol van Jane Seymour, de rivale van Anna Bolena, werd tot mijn teleurstelling niet door de mezzo sopraan Elina Garanca ingevuld wegens haar zwangerschap. De Russin Ekaterina Gubanova was haar vervangster. Zij moest de voor mij meest indrukwekkende scène zingen met Anna Netrebko. Die begint op het moment dat Anna Bolena beseft dat zij niet kan ontsnappen aan de doodstraf. Dan komt Jane Seymour, de minnares van de koning het vertrek binnen waarin Anna zich bevindt, en onthult haar dat zij haar rivale is. Ze beweert ook op een geloofwaardige manier dat het haar verschrikkelijk pijn doet omdat ze ook van Anna houdt. Anna vergeeft haar! Het duet is erg spannend omdat Jane Seymour hier met haar tegenstrijdige gevoelens om moet gaan en de zangeressen op de top van hun kunnen moeten zingen en acteren. Ekaterina Gubanova kon mij Garanca die in Wenen deze rol zong niet doen vergeten. Anna Netrebko acteerde afwisselend soms in een wat ingetogen stijl mede door haar volumineuze kleding die past bij de waardigheid van een koningin maar ook de gepassioneerde kant van deze vrouw liet ze niet onderbelicht. De rol van Anna Bolena is zwaar want de koningin staat vrijwel permanent op het podium, haar melodieën zijn krachtig en ze moet grote emoties uitbeelden waarin ze smeekt, bidt en rebelleert. Haar waanzinaria, net voor haar executie, is een muzikaal hoogtepunt dat het publiek altijd in extase brengt. Netrebko speelde die vol overgave. Ondertussen zagen we dat haar omstanders met beteuterde gezichten haar treurend en verbijsterd aankeken. Dan gaat Anna Bolena naar het schavot! Het publiek beloonde de zangeres met langdurige ovaties.
De Netrebko luisterde tijdens de instudering van haar rol naar de opnamen van grote zangeressen uit het verleden. Ongetwijfeld zal ze de opnamen van Beverly Sills, Joan Sutherland en Maria Callas op haar cd speler hebben gedraaid. Ik kon het niet laten om na thuiskomst uit de bioscoop de cd opname te beluisteren met de waanzinaria gezongen door Callas. Netrebko zong in ieder geval niet een imitatie van Callas. Want de spanning, de dramatiek en de verschillende klankkleuren van de Amerikaans-Griekse zangeres hoorde ik niet bij de gevierde Russin. Callas is ongeëvenaard! Niettemin heb ik in Tilburg genoten van het in New York gespeelde koningsdrama. Prachtig toch!
Bekijk de door mij beschreven scène, opgenomen in Wenen met de solisten Anna Netrebko en Elina Garanca:
http://www.youtube.com/watch?v=BlZC83-eMC4&feature=feedwll&list=WL
Geef een reactie